กีฬาโอลิมปิกฤดูร้อน: เทเบิลเทนนิส

เทเบิลเทนนิสปรากฏขึ้นเมื่อต้นศตวรรษที่สิบเก้า เป็นเวลาเกือบหนึ่งศตวรรษปิงปองเป็นวิธีการพักผ่อนหย่อนใจและในปี 1920 ได้รับการยอมรับอย่างเป็นทางการว่าเป็นกีฬา เจ็ดปีต่อมาแชมป์ปิงปองครั้งแรกของโลกถูกจัดขึ้นและในปี 1988 สายพันธุ์นี้ได้รวมอยู่ในรายการของการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกฤดูร้อน

ในเทเบิลเทนนิสผู้เล่นสองคนแข่งขันกันที่โต๊ะเกม นักกีฬาสามารถแข่งขันและจับคู่กับคู่ ผู้เข้าร่วมการแข่งขันตีลูกด้วยแร็กเกตเพื่อให้มันบินข้ามตาข่ายที่ทอดยาวในใจกลางของโต๊ะปิงปอง ลูกบอลจะต้องร่อนลงที่ด้านข้างของฝ่ายตรงข้ามเพื่อที่คู่ต่อสู้จะไม่สามารถต้านทานได้

ผู้เล่นควรตีหลังจากลูกบอลกระดอนจากครึ่งหนึ่งของตาราง เพื่อให้ได้แต้มคุณจะต้องตีลูกด้วยแร็กเกตเพื่อให้มันกระทบกับส่วนของสนามของฝ่ายตรงข้าม เกมดังกล่าวมีคะแนนสูงสุด 21 คะแนน ด้วยคะแนนเท่ากับ 20:20 หรือมากกว่าผู้ชนะควรได้รับประโยชน์ 2 คะแนน ทุก ๆ 5 คะแนนฝ่ายตรงข้ามจะเปลี่ยนสถานที่ที่โต๊ะเกม

เมื่อเสิร์ฟลูกที่มีฝ่ามือเปิดจะถูกโยนขึ้นไปที่ความสูง 16 ซม. และเมื่อมันตกลงมาให้ตีด้วยไม้ตี ผู้ให้บริการต้องตีเพื่อให้ลูกบอลกระดอนจากส่วนของตารางจากนั้นบินผ่านตาข่ายโดยไม่ต้องสัมผัส หากสัมผัสเกิดขึ้นส่งใหม่โดยผู้เล่นคนเดียวกันดังต่อไปนี้ ในการแข่งขันแบบทวีคูณการส่งผลงานจะต้องกระทำจากมุมขวาของโต๊ะไปยังมุมขวาของฝ่ายตรงข้าม

มีการกำหนดกฎสำหรับสถานการณ์ต่าง ๆ ที่อาจเกิดขึ้นระหว่างเกม หากลูกบอลถูกตาข่าย แต่ถูกผลักออกไปการเตะนั้นจะนับ ผู้เล่นจะต้องไม่สัมผัสโต๊ะหรือตาข่ายด้วยมือเปล่า สำหรับการละเมิดครั้งนี้มี 1 คะแนน จนกว่าลูกบอลจะเด้งมันจะต้องไม่ถูกตี การตีสองครั้งทำให้เกิดการสูญเสียคะแนน

สำหรับการเล่นปิงปองจะใช้ตารางที่มีพื้นผิวด้านยาว 2.74 ม. และกว้าง 1.525 ม. ความสูงของตารางควรอยู่ที่ 76 ซม. จากพื้น ที่ด้านข้างของตารางจะมีเส้นขอบกว้าง 2 ซม.

สำหรับคู่ผสมจะใช้ตารางโดยแต่ละครึ่งแบ่งออกเป็นครึ่งด้วยเส้น 3 มม. โซนของฝ่ายตรงข้ามถูกกำหนดโดยตารางที่ยืดที่ความสูง 15.25 ซม. เหนือตาราง ลูกบอลที่ผู้เล่นตีด้วยไม้ควรมีขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง 38 มม. และน้ำหนัก 2.5 กรัมสามารถเป็นสีขาวหรือสีส้ม

ผู้เล่นใช้ไม้ตีที่มีแกนกลางไม้และพื้นผิวเรียบหุ้มด้วยยางหรือพัฟซึ่งมีความหนาไม่เกิน 2 มม. และ 4 มม. ตามลำดับ